1
گروه جامعه‌شناسی ورزش، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران. ایران
2
گروه جامعه شناسی شهر قدس
چکیده
تحقیق حاضر باهدف شناخت نقش ورزش در تاب‌آوری اجتماعی و آمادگی جسمانی ورزشکاران در شهر کرمان انجام شده است. این پژوهش جزء تحقیقات کاربردی بوده و از روش تحقیقات آمیخته (کیفی - کمی) استفاده کرده است. در بخش کیفی، از گراندد تئوری به‌عنوان روش استفاده شده و در بخش کمی، توصیفی از نوع همبستگی به‌کار رفته است. جامعه آماری این پژوهش دو گروه شامل خبرگان ورزشی و 1200 نفر از ورزشکاران حوزه آمادگی جسمانی در شهر کرمان است. حجم نمونه در بخش کیفی با مصاحبه از 16 نفر ورزشکار به اشباع مفهومی رسیده و در بخش کمی بر اساس جدول مورگان به تعداد 291 نفر تعیین شده است. روش نمونه‌گیری به‌صورت خوشه‌ای بوده و ابزار تحقیق از پرسشنامه محقق ساخته شده است. داده‌های کیفی با استفاده از نرم‌افزار MAXQDA ورژن 20 کدگذاری شده و اعتبارسنجی ابعاد به دست آمده با ضریب توافق کدگذاری‌ها به نسبت 77/0 انجام شده است. داده‌های بخش کمی نیز با استفاده از نرم‌افزار SPSS ورژن 22 تحلیل شده و پایایی پرسشنامه با محاسبه آلفا کرونباخ به نسبت 78/0 تأیید شده و روایی صوری و محتوایی آن توسط اساتید تأیید گردیده است. یافته‌های بخش کیفی نشان داده‌اند که ورزش با تغییر شیوه حل مسائل، ایجاد عادت‌های تاب‌آور در ورزشکاران، ایجاد همبستگی اجتماعی و افزایش تعاملات اجتماعی در ورزشکاران موجب افزایش تاب‌آوری آنان می‌شود. یافته‌های بخش کمی نیز نشان داده‌اند که از میان مولفه‌های به تعاملات اجتماعی و همبستگی اجتماعی و شیوه حل مسائل و ایجاد عادت‌های تاب‌آور، به ترتیب، بیشترین نقش را در تاب‌آوری ورزشکاران دارند. در نتیجه، می‌توان ورزش را به‌عنوان یک عامل مهم در ایجاد تعادل روانی اجتماعی و یک راه‌حل مناسب برای گذر از بحران معرفی کرد.
)